MADE IN TURKEY (մաս 41-րդ)

Սկիզբը՝ այստեղ

(ուղեցույց նրանց համար, ովքեր ցանկանում են ուսումնասիրել Հայաստանի Հանրապետության վերջին ՝ 2018-2025 թթ., տարիների պատմությունը)

ԳԼՈՒԽ 40-ՐԴ

(կամ՝ օ՜, որքան խեղճ է հարբեցող ծաղրածուն՝ թիկնած արքայի գահին)

Ինչպե՞ս փլուզել երկիրը ներսից

Հարցի սպառիչ պատասխանը, Ք. ա. 6-րդ դարում

տվել է չինացի փիլիսոփա, ռազմական տեսաբան և զորավար Սուն Ցզին (Ք.ա. 544-496 թթ.) ` իր մարտավարության ու քաղաքականության փոխհարաբերությունների քննությանը նվիրված «Պատերազմի արվեստը» տրակտատում:

Այն մինչ օրս համարվում է ամենաազդեցիկ շարադրանքը, որը մեծ ներգործություն է ունեցել թե՛ Արևելքի, թե՛ Արևմուտքի ռազմական մտածողության և իրական մարտավարության վրա:

Ըստ հին աշխարհի ստրատեգի, պատերազմը թանկ «զբաղմունք» է:

Հետևաբար, պետք է ամեն միջոց գործադրել այն արագ և արդյունավետ ավարտելու համար:

Ի՞նչ զենքերով:

Ամենահզոր՝ ախոյանի երկրում հավաքագրված գործակալների անմիջական մասնակցությամբ իրականացվող քարոզչական ու բարոյական դիվերսիաներով:

Ավելի ստույգ` hատուկ «հետախույզների ուժերով», որոնց զատում-մեկտեղում են «հակառակորդի տեղացի բնակիչներից և օգտագործում ըստ անհրաժեշտի»:

Եվ իհարկե «ներքին հետախույզների գործուն դերակատարությամբ, որոնց ներգրավում են աստիճանավորներից և խաղացնում ըստ նշանակության»:

Սուն Ցզիի մարտավարական հայեցակարգում գլխավորը հակառակորդի գիտակցությունն իրեն ենթարկելն ու կառավարելն է:

Ի՛նչ ճանապարհով:

Ամենաուղիղ՝ հրապուրիր շահով, պաշտոնով՝ «թարմ ուժերն անզոր ու տկար դարձրու»:

Իսկ եթե տվյալ երկրում միասնություն ու համաձայնություն կա` hավաքագրված աստիճանավորների միջոցով «անկարգություն, քաոս և խառնաշփոթ առաջացրու»:

Թշնամուն հաղթելու համար տեղական գործակալների ֆինանսավորումն ավելի էժան ու շահավետ է, քան սեփական զորքին անհրաժեշտ միջոցներով ապահովելը:

ՈՒրեմն.

«Առատաձե՛ռն եղեք տեղեկատվություն ու

մեղսակիցներ գնելու նպատակով երդումներ և ընծաներ շռայլելիս: Ընդհանրապես մի խնայեք ո՛չ գումար, ո՛չ խոստումներ` դրանք հրաշալի արդյունք են ապահովում»:

Չինացի ռազմական ստրատեգի պատերազմներ մղելու տեսությունը Քրիստոսից հետո 21-րդ հարյուրամյակում առավել է կարևորվում, քանզի միայն մարտունակ բանակն ու զինտեխնիկան չեն, որ պատերազմում ապահովում են տվյալ երկրի անվտանգությունն ու հաջողությունը:

Ժամանակակից աշխարհում գերտերությունների թիրախում է հայտնվում հակառակորդ երկրի բնակչության ենթագիտակցությունը:

Վկա` 2018-ին Արևմուտքի դավադիր հայացքի ներքո ՀՀ-ում իրականացված թուրք-ադրբեջանական «թավիշը», որը 2024-ից հայաստանյան հանրությանը նոր հայտ ներկայացրեց` «Կրթվելը նորաձև է»:

Այս «նորաձևությունն» առավել ընկալելի է դառնում, երբ զուգահեռում ես Սուն Ցզիի տրակտատն ու նրա գաղափարական «ժառանգորդների»՝

ԱՄՆ ԿՀՎ ղեկավար Ալեն Դալլասի «Ժողովուրդների կործանման մեծագույն ողբերգության ծրագիրը»

և

ԱՄՆ բանակի գնդապետ Դանի «Ինչպես փլուզել երկիրը ներսից» նոթերը:

Երկու «ուղեցույցներն» էլ իրականում լավ մշակված ռազմական «գործիքների» ամբողջություն են, որ օգնում են ոչնչացնել ցանկացած երկիր «առանց որևէ կրակոցի ու առանց մեկ կաթիլ արյան»:

Անհավատալի է, բայց երկու դեպքում էլ հակառակորդի խոցման հզոր միջոցը կառուցված է հենց «կրթել» բառի վրա:

Ինչպե՞ս ճիշտ կազմակերպել ոչնչացման թիրախում հայտնված երկրի, տվյալ պարագայում՝ Հայաստանի հանրությանը «կրթելու» պատրվակով սկսված նվաճման գործընթացը:

Խնդիրը դիտարկենք քայլ առ քայլ:

Մեծ քաոս սփռելով աննկատ ոչնչացնել հավատքը, մշակույթն ու իրական արժեքները:

Խիստ նպատակային հարվածել հատկապես լեզվին՝ առտնին կյանք ներմուծելով հայհոյանք, լուտանք, հիշոց, պղծախոսություն:

Ինչը բարձր «պրոֆեսիոնալիզմով» իրականացնում է երկիրը բռնազավթած տոքսիկ զույգն իր էգ և արու սեգմենտներով:

Հանրահայտ իրողություն է՝ հավատքը, մշակույթն ու լեզուն են միավորում ժողովրդին:

ՈՒ եթե կարողանաս շահարկել կարևորագույն այդ տարրերը՝ օրենսդրական գործողությունների և սոցիալական ճնշման միջոցով, ապա կարող ես խարխլել ցանկացած երկրի հիմքերը:

Բայց մինչ այդ անհրաժեշտ է, որ՝

հրատարակվող գրքերը («Երկրի հակառակ կողմը»), կինոն («Մել»՝ տրանսգենդեր Դալուզյանի մասին), թատրոնը («Հուզանք և զանգ»),

նկարչությունը (Աշոտ Փաշինյանի «Միզող մարդը» կամ՝ «Հոր դիմանկարը»),

երգ-երաժշտությունը («Նիկոլն ազգի հերոս է, Հայաստանը փարոս է») պոռնկաբարո մանրամասներով ոչ միայն անխոչընդոտ պատկերեն, այլև փառաբանեն ու գովազդեն մարդկային ամենանողկալի, ամենաստոր, զզվելի ու անբարոյական կրքերը, մերժված հակաարժեքներն ու գաղափարները:

«Կրթվելը նորաձև է» կարգախոսով ունկնդիրներին թունավորել իրական արժեքները ժխտող բանաձևումներով ու անբարոյական եզրահանգումներով:

Սոցիալական տարբեր շերտերի հարաբերություններում անվստահություն, մերժողականություն, ատելություն ու թշնամանք հրահրել:

Հանրային միտքը զբաղեցնել շոու-տեսարաններով, ժամանակը լցնել անիմաստ ֆեստիվաՌներով, գինետոներով, գարեջրախմությամբ ու փողոցային խորովածակերությամբ՝ փոշիացնելով արժեքային որևէ խոսք կամ գործողություն: Քայքայել ընտանեկան ավանդույթներն ու կյանքը:

Խրախուսել ու առաջ մղել այն թափթփուկներին, ովքեր կտարփողեն և հանրային գիտակցության մեջ իշխող կդարձնեն սեքսի, բռնության, սադիզմի, թմրամոլության, դավաճանության և անբարոյական այլ դրսևորումների պաշտամունքը:

Քայքայել- ոչնչացնել քաղաքական ու ռազմական էլիտաները:

Տրորել ակնածանքը սրբությունների ու անվերապահ հեղինակությունների նկատմամբ:

Հարգանք վայելող, ճանաչված անձանց մասին հորինել ու տիրաժավորել ստոր, վարկաբեկող ու ճղճիմ պատմություններ:

Որքան հրեշավոր լինի սուտը, այնքան արժանահավատ կհնչի:

Այս ամենը զուգորդել չնչին, տգետ անձանց առաջ քաշելով ու ղեկավարներ նշանակելով:

Զգուշորեն խրախուսել կոռուպցիան, անսկզբունքայնությունը, առանց դավանանքի գոյատևումը:

Գովք հիմարությանը միշտ մղել առաջին շարքեր:

Ամեն վայրկյան պետք է տարփողվեն ստահակությունն ու անամոթությունը, հիերարխիայի աստիճաններին կանգնածներին պետք է ուղղորդի անասնական վախը միմյանցից, դավաճանությունն ու թշնամանքը պետք է լինեն գլխավոր շարժիչները:

Վնասազերծել բոլոր նրանց, ովքեր կփորձեն վերլուծել ու մերկացնել կատարվողը:

Զրպարտել նրանց, դարձնել խեղկատակ, հայտարարել թալանչիներ ու սրբապիղծներ:

Իսկ հետո՝ սպիտակների ու սևերի, պիցցայակերների, նախկինների, թալանչիների, Մեղրին ծախողների, Արցախն 90-ականներից հանձնածների, արևմտամետների ու ռուսամոլնրի և հազար ու մեկ որակում ունեցող շերտերի բաժանված հանրությունում մնում է կատարել վերջին՝ ջախջախիչ հարվածը:

Այո՛, փլուզել քրիստոնեական կառույցի 1725-ամյա հիմքերը:

Աներկբայելի է՝ հրաժարումն ազգային Եկեղեցուց, մշակույթից ու լեզվից, ցանկացած հասարակության տանում է դեպի անտարբերություն, որին հաջորդում է մահաբեր նինջը։

Հետևաբար,

ստոր կրքեր բորբոքող կեղծ բնութագրումներով, տիեզերական ստերով ու զրպարտություններով ջախջախել հոգևոր ու ազգային ինքնության տաճարը՝ Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին:

Ինչը և համառ մտասևեռմամբ իրականացնում է ՀՀ վարչապետ աշխատողը:

Առաջին տապալված փորձը 2018-ին էր:

Երբ հունիսի 6-ից՝ ՀՀ կառավարության բացահայտ աջակցմամբ, նաև կրոնական փոքրամասնությունների և այլ երկրների հատուկ ծառայությունների անմիջական ուղղորդմամբ, սկիզբ առավ «Նոր Հայաստան, նոր հայրապետ» նախաձեռնությունը:

Որի ապոգեյը դարձավ վճարվող խուժանի հարձակումն Էջմիածնի վրա, դիվանատան պաշարումը և մի քանի օրով այն հարբեցողության ու լափելու տարածք դարձնելը:

Կատարվել էր գրվածը.

«… իմ տունը աղոթքի տուն պիտի կոչվի, իսկ դուք ավազակների որջ եք արել այդ» (Մատթեոս, 21, 13):

Փա՜ռք Աստծո, ոչինչ չստացվեց:

Մայր Աթոռը մնաց իր տեղում, Վեհափառը՝ իր:

Կորուստների ու ողբերգությունների շղթայում ՀԱԵ-ն ներառող օղակը բաց մնաց, մինչև...

Կործանարար ոգին՝ MI 6-ի ցուցամատի հետագծով շարժվող Էրդողան-Ալիև դուետի հրահանգով, 2025-ի մայիսի 27-ից, կրկին կենտրոնացավ Մայր Աթոռի ու Կաթողիկոսի կուսակրոնության վրա:

Լպիրշությունն ու գռեհկությունն այնքան մթագնեցին առանց այդ էլ ախտածին ուղեղը, որ հուլիսի 8-ի լուսաբացին, քնաթաթախ խզմզեց.

«Բոլոր բանավեճերից անդին, այս ընթացքում բացահայտվեց ամենակարեւորը․ Հիսուս Քրիստոսի, նրա վարդապետության հետ Կտրիճ Ներսիսյանի, Վազգեն Գալստանյանի, Գեւորգ Աջապահյանի եւ էլի ոմանց կապի եւ առնչության ի սպառ բացակայությունը։

Հիսուս Քրիստոսի տունը, Միածնի իջման վայրը զավթված է հակաքրիստոս, շնաբարո, ապազգային, ապապետական մի խմբակի կողմից եւ պետք է ազատագրվի։

Ես առաջնորդելու եմ այդ ազատագրումը»:

Եվ ո՜վ է «առաջնորդը»:

Գարշահոտ այն ապրանքը որը խայտառակ պարտություն բերեց:

Գիտակցված՝ մի ողջ սերնդի «թնդանոթի միս» դարձրեց: Մի մասին ուղարկեց Եռաբլուր, հազարավորների մասունքները՝ առանց անուն-ազգանունների, լցրեց պարկերն ու թաքցրեց սառցարաններում, իսկ անհետ կորածներին ու գերիներին մոռացության մատնեց:

Հանցագործ մեկը, որ հանձնեց Արցախը:

Թշնամուն տվեց մեր սրբություններն ու սրբատեղիները:

Հանդուրժեց ՀՀ տարածքի որոշակի հատվածների օկուպացիան:

Ավելի քան 150 հազար մարդու տնանկ ու դժբախտ դարձրեց:

Սառնասրտորեն կրճատեց էթնիկ զտման զոհերին տրվող խղճուկ լումաները, բայց ինքը «հերոս հարկատուների» հաշվին զեխության ու հարբեցողության գերին դարձավ:

Երկրի արտաքին պարտքը հասցրեց 7 միլիարդ դոլարի:

Անապատ գնալու, գլխին հող ու մոխիր լցնելու և Բարձրյալից մեղքերի թողություն աղերսելու փոխարեն, այս խայտառակությունը ոչ ավելի, ոչ պակաս վարչապետական ուզուրպացրած աթոռի բարձունքից՝

ա) աստվածաբանական վճիռ է հրովարտակում, չհասկանալով, որ աստվածաբանությունն ուսումնասիրության իր աբյուրները, հետազոտական ավանդույթներն ունեցող գիտություն է, ուր իր նման տգետն անելիք չունի:

բ) Չտարբերելով կուսությունն ու կուսակրոնությունը, գռեհկության բարձունքից մեծամտորեն դատապարտում է Վեհափառի և սրբազանների հոգևոր վիճակը:

Թերուսը որտեղի՞ց իմանա՝ զավակ ունենալ-չունենալով չէ, որ խախտվում է կուսակրոնության ուխտը:

«Երկրի հակառակ կողմում» ում հետ ասես և որտեղ պատահի պոռնակացածը կամ իր իսկ բնորոշմամբ՝ «մի լա՜վ բոզացածն» ի՜նչ իմանա, որ կուսակրոնությունը ոչ թե ֆիզիոլոգիական, այլ զուտ հոգևոր վիճակ է:

գ) Պացիենտն այնքան է անպատկառացել, որ արդեն ոտնձգություն է անում առ Քրիստոսի վարդապետություն, ու հենց ինքն է վերդիկտ արձակում՝ ով է քրիստոնյա և ով՝ ոչ:

Հարբեցող ծաղրածուն, որը բռնազավթել է բոլոր ոլորտներն ու իրենով արել ամեն ինչ, փորձում է խմբագրել-սրբագրել նաև հոգևոր և պետական սահմանները, իմա՝ յուրացնել եկեղեցուն պատկանող տիրույթը ևս, ու լցնել իրենով:

Շարքի այս հատվածն ավարտենք 18-րդ դարի շոտլանդացի պոետ Ռոբերտ Բյորնսի հանրահայտ տողերով.

…Եվ որքան խեղճ է ծաղրածուն գահին,

Նույնքան հիմար՝ դա թույլատրած ժողովուրդը։

Կառավարում է չարաճճի ծաղրածուն՝

Ցավից տանջվելով ծիծաղում է ժողովուրդը։

Իր խոստումները մոռացել է ծաղրածուն՝

Խաղաղություն… երջանկություն ժողովրդին։

Անմիջապես նա հող է վաճառում

Իշխանությանը մոտ ամեն մեկին։

Որքան որ խեղճ է ծաղրածուն գահին,

Նույնքան հիմար՝ դա թույլատրած ժողովուրդը։

Առաջվա պես երկիրն է պտտվում,

Կհեռացնի՞ ծաղրածուին նույն ժողովուրդը։

(շարունակելի)

Փիրուզա ՄԵԼԻՔՍԵԹՅԱՆ

Կոլաժը՝ ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ)

Հեղինակի նյութեր

• «Նրան դժոխք կուղակեն անգլիացիները՝ խեղդելու միջոցով»
• «Կրթվելուց մինչև անկախ, ինքնիշխան պետություն ձգվող ամենակարճ ուղին պարտությունն է»
• Հայոց մերօրյա «երանի»-ները
• Տե՜ր, օգնիր իմ անհավատությանը
• Эрдоган-первый турецкий президент свободно владеющий армянским псевдо-премьером!
• Աբու Հասանի մաշիկները պետական կառավարման լծակներով փոխածների արյունոտ փայլն ու ճենճահոտ լպիրշությունը
• Հայրենիքը վաճառասեղանին դրած քո նման չարչին Է հայ զինվորից «ճանկռել»-գողացել նրա հաղթանակը
• ժխտելով հանդերձ, այնուամենայնիվ, հավատալ
• Սերիական մարդասպանի անխուսափելի անկումը
• MADE IN TURKEY (մաս 40-րդ)
• Պարտվածները դու՛ք եք՝ երկուսդ
• Facebook-ը խելագարվել է
• Չարենցից վառված «լղրճուկ սինլքորների», «հայվարասանքյուլոտների» և «ֆրոնտից փախած դեզերտիրների» ժամանակները
• Աթաբեկ Խնկոյանը ճիշտ էր՝ մի մուկ խոսեց իր հերթին (այն էլ` քնձռոտ, փնթի մի մուկ)
• MADE IN TURKEY (մաս 39-րդ)
• Ասֆալտի «գեներալները»
• MADE IN TURKEY (մաս 38-րդ)
• MADE IN TURKEY (մաս 37-րդ)
• MADE IN TURKEY (մաս 36-րդ)
• MADE IN TURKEY (մաս 35-րդ)

Մեկնաբանություններ